Overfall’u ilk kez gördüğümde ve oynağımda bir sürü ön yargım vardı. Rol yapma oyunları ile pek fazla aram olduğu söylenemez. Çok vakit harcanmasından dolayı fanlarına hep gıpta ile bakardım bu yüzden. Overfall bu yüzden benim için değişik bir tecrübe oldu. Sıra tabanlı oyunlara şimdi biraz daha ılımlı bakabiliyorsam sanırım Overfall’un payı bunda oldukça büyük.
Elflerin Kaderi Midir Orta Çağda Yaşamak?
Önceden uyarayım yazının başındakiler tamamen kendi deneyimlerime dayanan şeylerdir. Sakın oyunla ilgili türe yenilik getiren bir AAA oyun beklentisine girmeyin. En nihayetinde oyunumuz bir bağımsız yapım ve yapımcı ekip Türkiye’den çıkma Pera Games(Onlara da değinecez efendim). Fakat oyunu oynadığınızda bağımsız bir firmanın ilk oyunu olamayacak kadar güzel olduğunu görüyorsunuz.
Oyunumuzun girişinde hemen hikayeyi özetleyen bir video ile karşılaşıyorsunuz. İnsanlık birleşip orklara(Nedir bu insanların derdi orklarla…) karşı galip gelmiş ve ölümsüz kralımız “Everking” iki kahramanımızı bir portal vasıtasıyla başka bir dünyaya gönderip “disc artefact’i” getirmek için görevlendirir. Kahramanlarımız görevlerini tamamlamak için döndüklerinde aradan 300 yıl geçtiğini ve krallarının ortadan kaybolduğunu öğrenir. Oyunda burada başlar ve bir gemiye atlayıp engin denizlerde yol almaya başlarsınız.
Oyunun başında size fighter ve cleric sınıfları sunulmakta ve bunların dışında kontrol edebileceğiniz 7 farklı sınıf ve 36 farklı yoldaş bulunmakta. Bu karakterleri oyunda ilerledikçe açabiliyorsunuz. Sakın hepsini denemeye vaktinizin olmayacağını sanmayın çünkü oyunda herhangi bir şekilde ölürseniz tekrar karakter seçme ekranından başlıyorsunuz ve yoldaşlarınız öldüğünde yeni bir oyuna kadar ortadan kayboluyor. Kulağa biraz kötü gibi gelsede oyunun dinamik yapısı sayesinde her yeni oynayışınızda farklı bir şekilde ilerliyorsunuz ve farklı karakterlerle farklı bir şekilde karşılaşıyorsunuz. Oyunun bu yönden yeniden oynanabilirliği oldukça yüksek. Fakat oldukça ilerlediğiniz bir oyunda yanlış tercihler sonucu ölüp oyuna yeniden başlamak biraz yıpratmıyor değil insanı.
Üstelik ilk oynayışımda daha yeni denizlere yelken açmışken yanıma yanaşan korsanların beni hiç etmesiyle daha “noluyo ya” diyemeden oyun beni tekrar karakter ekranına alınca oyunun grafiklerine kanıp kolay olduğunu düşünmemle ne kadar büyük bir hata yaptığımı anlamış oldum.
